က်မ ဒီေန႔ ေန႔ခင္း ေျမာက္ဥကၠလာကေန လွည္းတန္းသြားေတာ့ တကၠစီငွားစီးသြားတယ္။က်မက ေဖ့စဖုတ္ ၾကည့္ေနက်လူဆိုေတာ့ တကၠစီကို ေသခ်ာေ႐ြးၿပီးငွားရတယ္။
ကားထဲမွာလူပိုပါသလား။အဲကြန္းဖြင့္ထားသလားၾကည့္ရတယ္။ ေဆးခပ္မွာေၾကာက္လို႔။ အဲဒါနဲ႔ ကားငွားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္။ေနာက္ဆုံး တကၠစီတစ္စီးက်ေတာ့မွ
ကားသမားပုံစံကလည္း ႐ိုးသားတဲ့ပုံေပၚတယ္။အဲကြန္းလည္းဖြင့္မထားဘူး။ လူပိုလည္းမပါဘူး။ ပိုစိတ္ခ်ရေအာင္ ထပ္ေမးလိုက္ေသးတယ္။ လူထပ္တင္မွာလား။
လမ္းမွာ အဲကြန္းဖြင့္မွာလား ဆိုေတာ့ လူထပ္မတင္ပါဘူး တဲ့။အဲကြန္းကလည္း ပ်က္ေနတာ တဲ့။ဖြင့္ခ်င္ရင္ေတာင္ဖြင့္လို႔မရဘူးတဲ့။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ သတိရလို႔
ထပ္ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ကားေမာင္းေနတုန္း ဖုန္းမကိုင္ရဘူး။ ( ဘာညာဗီဒီယိုကားေတြ ဖုန္းနဲ႔ဖြင့္ျပတာ ေဖ့စဖုတ္ထဲဖတ္ဖူးတယ္ေလ) တစ္ေထာင္ပိုေပးမယ္ ဆိုေတာ့
သူက ထူးဆန္းသလိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ဘာလို႔လဲတဲ့။ က်မက ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ သူက ေကာင္းၿပီေလ တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ကားေနာက္ခန္းထဲ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကားစထြက္လာေရာ။လမ္းမွာ ကားသမားက ေရသန႔္ဘူးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္။ အထဲမွာ အရည္မဲမဲေတြ တစ္ဝက္ေလာက္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္က်မက
သိၿပီးသား။ က်မက ေဖ့စဖုတ္ ၾကည့္တယ္ေလ။အဲဒီ့ အရည္မဲမဲေတြက ကြမ္းတံေတြးေတြမွန္း သိၿပီးသား။ ေအးေဆးပဲ။ မလန႔္ဘူး။ဒီကားသမား အျပင္ကို
ကြမ္းတံေတြးမေထြးဘူး။ စည္းကမ္းရွိသားပဲလို႔ေတာင္သူ႔ကိုအမွတ္ေပးလိုက္ေသးတယ္။က်မစိတ္ထဲကလည္း ေဖ့စဖုတ္ထဲမွာ ဖတ္ရတဲ့ တကၠစီသမားျပႆနာေတြကို
ႀကိတ္ရယ္မိတယ္။ ငါ့လို မိန္းကေလးတိုင္းပါးနပ္ရင္ေကာင္းမွာပဲ ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ က်မက ကားေသေသခ်ာခ်ာေ႐ြးငွားေတာ့ ေအးေဆးပဲေလဒီလိုနဲ႔ ကားက
ရွစ္မိုင္လမ္းဆုံေရာက္လာေတာ့လွည္းတန္းသြားဖို႔ ျပည္လမ္းေပၚတက္လိုက္ေရာ။ အဲဒီ့အခ်ိန္ကစၿပီး ကားသမားက ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲကေန ခဏ ခဏ က်မကိုၾကည့္တာ
သတိထားမိတယ္။က်မလည္း နည္းနည္းမသကၤာ ျဖစ္လာတာနဲ႔ ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲကပဲ သူ႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္အကဲခတ္ေနရတယ္။ က်မ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္လာၿပီ။
ကားသမားမ်က္ႏွာက ပိုပိုပ်က္လာတယ္။ ခဏ ခဏလည္း က်မကို မွန္ထဲကေနၾကည့္တယ္။ က်မကလည္း မွန္ထဲကိုပဲ မ်က္ႏွာထားခပ္တင္းတင္းနဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
သူ နည္းနည္းမ်ားရွိန္မလားလို႔။စိတ္ထဲကေတာ့ အေတာ္လန႔္လာၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကားသမားက ဟြန္းကို အရွည္ႀကီး ဆြဲတီးလိုက္တယ္။ ကားေရွ႕မွာလည္း ဘာမွ
ဟြန္းတီးစရာ အေျခအေနမရွိဘူး။ဟြန္းသံနဲ႔ မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ အနံ႔ႀကီးတစ္ခု ေတာ္ေတာ္ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား က်မ ရႉလိုက္ရတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ က်မ ေခါင္းေတြမူးေနာက္လာတယ္။
ဒါေတာင္ ကားမွန္ေတြအကုန္ဖြင့္ထားတာေနာ္က်မ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ေၾကာက္သြားတယ္။ အသံကုန္ေအာ္တယ္။ ကားရပ္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီ့လူက ခ်က္ခ်င္းရပ္မေပးဘူး။
က်မ အာေခါင္ျခစ္ၿပီး ထပ္ေအာ္တယ္။ အခါခါေအာ္ေတာ့မွရပ္ေပးတယ္။ကားရပ္ၿပီးၿပီးခ်င္း က်မ အျမန္ေျပးဆင္းတာပဲ။ ဖိနပ္ေတာင္ ကားေပၚက်န္ခဲ့တယ္။ေအာက္ေရာက္တာနဲ႔
အဲဒီ့ကားလည္းခ်က္ခ်င္းေမာင္းေျပးတာပဲ။ က်မလည္း ကားနံပါတ္မွတ္ဖို႔ေတာင္သတိမရဘူး။က်မစိတ္ထဲမွာ လူထူတဲ့ေနရာကိုအျမန္သြားဖို႔ပဲ သိေတာ့တယ္။
ကားဟြန္းတီးလိုက္တာနဲ႔ မူးေမ့ေစတတ္တဲ့ေဆးေငြ႕လႊတ္ေပးတဲ့ နည္းပညာမ်ိဳးကို တကၠစီသမားေတြသုံးကုန္ပါၿပီ။ကားမွန္ေတြဖြင့္ထားလည္း စိတ္မခ်ရေတာ့ပါဘူး။
လူမ်ားမ်ားသိေအာင္ ရွယ္ေပးၾကပါ။ျမန္မာ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ဘဝဟာ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္မွာေတာင္ လုံၿခဳံမႈမရွိေတာ့ပါဘူး။တကၠစီေမာင္းသာမားရဲ႕ေျဖရွင္းခ်က္
ဆက္ဖတ္ပါ က်ေနာ္က တကၠစီေမာင္းပါတယ္။ဒီေန႔ႀကဳံခဲ့တာေလး ေရးျပခ်င္လို႔ပါ။က်ေနာ္အိမ္မွာ ေန႔လည္စာ ထမင္းစားၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့က်ေနာ့္ကားကို
ေျမာက္ဥကၠလာကေန လွည္းတန္းသြားဖို႔တဲ့ … မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ငွားတယ္။ ခရီးသည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ အဲကြန္းဖြင့္တာႀကိဳက္တယ္။
သူကေတာ့ အဲကြန္းမဖြင့္တာပိုႀကိဳက္တယ္တဲ့။က်ေနာ္ကေတာ့ အဲကြန္းမဖြင့္ေလ ဆီကုန္တာပိုသက္သာေလဆိုေတာ့အဲကြန္းပ်က္ေနတယ္ပါ
ေျပာလိုက္တယ္။ေအးေရာ။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ခ်မ္းတတ္လို႔နဲ႔တူပါတယ္ လူပိုလည္းထပ္မတင္နဲ႔တဲ့။က်ေနာ္ကလည္းမတင္ပါဘူးေျပာလိုက္တာေပါ့။
ထူးဆန္းတာက ကားေမာင္းရင္း ဖုန္းမသုံးနဲ႔ဆိုတာပဲ။ တစ္ေထာင္ပိုေပးမယ္တဲ့။ ဘာလို႔လဲေမးေတာ့လည္းျပန္မေျဖဘူး။ ကဲ …. တစ္ေထာင္ပိုရလည္း မနည္းဘူးဆိုၿပီး
ဖုန္းမသုံးပါဘူးေျပာလိုက္ရတယ္။တစ္လမ္းလုံး ယာဥ္ေၾကာပိတ္တာကလြဲၿပီး ဘာျပႆနာမွမတက္ဘူး။ ရွစ္မိုင္မီးပြိဳင့္လည္းေရာက္ေရာ ျပႆနာတက္ေရာခင္ဗ်။
အိမ္က က်ေနာ္စားလာတဲ့ဟင္းက ခ်ဥ္ေပါင္႐ြက္ခ်ဥ္ရည္ရယ္ဆူးပုတ္႐ြက္နဲ႔ပဲႀကီးဟင္းရယ္ ဒညင္းသီးနဲ႔ ငါးပိရည္ရယ္။ အဲဒီ့မြာ ဒုကၡေစတာ့တာပဲ။ ရွစ္မိုင္လမ္းဆုံေရာက္ေတာ့
ေလလည္ခ်င္လာေရာ။က်ေနာ္ ေအာင့္ထားတယ္။ စားထားတဲ့အစာကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ အနံ႔က ျပင္းမွာ က်ိန္းေသသိေနတာကိုး။ႏွစ္ေယာက္တည္းပါတဲ့ကားေပၚမွာ
က်ေနာ့္လက္ခ်က္မွန္း သူက်ိန္းေသသိမွာကိုးဗ်။အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေအာင့္ထားတယ္။ ဘက္မွန္ထဲကေနသူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ကို မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ဳံ႕ၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနသဗ်။
အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း သူသတိမထားမိတဲ့အခ်ိန္ အသံမျမည္ေအာင္ ႀကိတ္လႊတ္လိုက္မယ္ဆိုၿပီးဘက္မွန္ထဲကေနၾကည့္တာ သူကလည္း က်ေနာ့္ကို မေက်နပ္တဲ့
မ်က္ႏွာေပးႀကီးနဲ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္စိုက္ၾကည့္ေနသဗ်။အဲဒါနဲ႔ ….ေနာက္ဆုံး မေအာင့္ထားႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆုံး(ေအာင့္ထားေတာ့ အီးေငြ႕ပမာဏကလည္းပိုပိုမ်ားလာၿပီ)ေပါက္
ရေတာ့မယ္။ေအာင့္ၿပီးမွေပါက္ရတာဆိုေတာ့ အသံအက်ယ္ႀကီး ျမည္မွာလည္း ကိုယ့္ဖာသာသိေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ႐ုတ္တရက္ အႀကံေပၚလာတဲ့အတိုင္း ကားဟြန္းကို
အရွည္ႀကီးတီးၿပီး အီးေပါက္ထည့္လိုက္တယ္။အီးသံကိုဟြန္းသံဖုံးသြားတာေပါ့ေလ။ ပိုင္တယ္ကြာဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကိုယ္ ေက်နပ္ေနတာ။ဒါေပမယ့္ ….ပဲႀကီးဟင္းရယ္
ဆူးပုတ္႐ြက္ရယ္ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းရယ္ ဒညင္းသီးရယ္ ငါးပိရည္ရယ္အားလုံးေပါင္းၿပီးထြက္လာတဲ့ ရနံ႔က အီးေပါက္လိုက္တဲ့ ကာယကံရွင္ က်ေနာ္ေတာင္ ရႉမိေတာ့မူးသြားတယ္ဗ်ာ။
ဒီေလာက္အနံ႔ဆိုးတဲ့အီးမ်ိဳး တစ္ခါမွ မရႉဖူးဘူး။သြားပါၿပီ …… ဆိုၿပီး ေတြးေနတုန္း ေနာက္က ေကာင္မေလးက ႐ုတ္တရက္ ” အား ” ဆိုၿပီး အက်ယ္ႀကီးထေအာ္တယ္။
ကားရပ္ေပးဆိုၿပီးေတာ့လည္း ထေအာ္တယ္။က်ေနာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ေၾကာင္ေနတာနဲ႔ ကားမရပ္ေပးမိဘူး။ေကာင္မေလးက အခါခါ အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ေတာ့မွ
က်ေနာ္ကားထိုးရပ္လိုက္ရတယ္ ရပ္လိုက္တာနဲ႔ ေကာင္မေလးက ေအာ္ၿပီး ဝုန္းခနဲ ဆင္းေျပးတယ္။က်ေနာ္လည္း ရွက္လြန္းတာနဲ႔ သူဆင္းၿပီးၿပီးခ်င္း ကားကို အျမန္ေမာင္းထြက္ခဲ့တယ္။
ရွက္လိုက္တာဗ်ာ။ ကိုယ့္အီးနံ႔ေၾကာင့္ ခရီးသည္တစ္ေယာက္ ေအာ္ၿပီး ဆင္းေျပးရတယ္ဆိုတာ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွၾကားေတာင္မၾကားဖူးပါဘူး။
႐ြကႅိဳကၱာ ……
crd-original writer