“မရေတာ့ဘူး ဆရာရယ္ ေလးဖက္ေထာက္ဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္”

“မရေတာ့ဘူး ဆရာရယ္ ေလးဖက္ေထာက္ဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္”

” ေကာက္ထား သမီးေရ ေကာက္ထား ” ေကာက္ထားတယ္ ဆရာ ” နည္းနည္း ထပ္ေကာက္ ” မရေတာ့ဘူး ဆရာရယ္ .. ဒီထပ္ေကာက္ရင္ ေလးဖက္ေထာက္ဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ ”ဓာတ္ပုံ႐ိုက္စားရသည္မွာလည္း မလြယ္လွ တခ်ိဳ႕က ကဂ်ီကေဂ်ာင္ က်ႏိုင္လွသည္။

အမ်ားစုကေတာ့ မိန္းခေလးမ်ားသာ .. ” ဆရာ .. သမီးလွလား ” ” လွတယ္သမီး .. ဒီထပ္ေကာက္ရင္ပိုလွတယ္ ” ” ေကာက္လို႔မရေတာ့ဘူး ဆရာ သမီး ေလးဖက္ပဲေ ထာက္လိုက္ေတာ့မယ္ “ ေျပာေျပာဆိုဆို ဇြက္ကနဲ ေလးဖက္ေထာက္ခ်လိုက္သည္။

သိပ္ေတာ့ အျမင္မေတာ္လွ .. ” ရၿပီလား ဆရာ ” ” အင္း .. သမီးမ်က္ႏွာမေပၚေနဘူး ဒီဖက္နည္းနည္းလွည့္လိုက္ပါလား ”
” ရတယ္ ဆရာ .. သမီးက ဖင္ပဲ အဓိက႐ိုက္ခ်င္တာ .. ဖင္႐ိုက္ျပမွ Like ကရမွာ ” ” ဪ.. ပထမဦးစားေပးက ဖင္ေပါ့ ” ” ဟုတ္ ”” ခြီး ”တခါကလည္း ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္က ” သူ႔ဆိုင္ေလးေၾကာ္ျငာခ်င္လို႔ပါ ” ဆိုၿပီး

ကြၽႏ္ု္ပ္ဆီ ေရာက္လာသည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ..” ဘယ္မတုန္း ခမ်ားဆိုင္ ” ” ဒီမွာေလ ” ” ဟင္ ” တကယ္ ဘုရားစူး ထမင္းဆိုင္၂ေပပတ္လည္ စားပြဲ ၃လုံးနဲ႔ ၁ေပပတ္လည္ခန႔္ ရွိတဲ့ ေကာင္တာ” ဒါကို ေၾကာ္ျငာမယ္ဟုတ္လား ”” အင့္ေလ ”ထို႔ေနာက္ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္ တစ္ပြဲလာခ်ေပးသည္။

” ရပါတယ္ဗ်ာ .. က်ေနာ္မဆာေသးပါဘူး အားနာစရာႀကီး ”” ဟမ့္ .. ခမ်ားကိုလည္း မေကြၽးပါဘူး စားခ်င္ရင္ ပိုက္ဆံေပး “ငင့္” ” ေလာေလာဆယ္ အာ့ထမင္းေၾကာ္ကို ၾကက္သားပါေအာင္ ႐ိုက္ေပး ” ” ျမတ္စြာဘုရား ” ” ကင္မရာထဲမွာ ၾကက္သားeffectမွမပါပဲ ” ” အဲ့ေလာက္ေတာ့ ဓာတ္ပုံဆရာလုပ္တတ္မွာပါ အဓိက ေၾကာ္ျငာဖို႔ပဲေလ ..

အျပင္မွာ ပါတာ မပါတာ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး ”” အြန႔္ ” တခါတေလေတာ့လည္း ဓာတ္ပုံ႐ိုက္တဲ့ဘဝကို စိတ္ပ်က္မိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဝမ္းေရးကရွိေသးသည္မို႔ စိတ္မပါေသာ္လည္း ႐ိုက္ေနရသည္ကြၽႏ္ုပ္ မ႐ိုက္ခ်င္ဆုံးကေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ျဖစ္သည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္သတို႔သား သတို႔သမီးမ်ားထက္ ႏွစ္ဖက္ေသာ အမ်ိဳးမ်ားက အကဲပိုလွ၏” ဟဲ့ .. အလတ္မ လာစမ္း ဓာတ္ပုံဆရာရွိတုန္းေလး ႐ိုက္ရေအာင္ ”ေစာေစာစီးစီး ဘုန္းႀကီးေတာင္ ဆြမ္းမစားေသးအမ်ိဳးမ်ားက ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ရန္တန္းစီေနၾကေလၿပီ

” ဆရာ .. သမီးလွလား ” ” လွတယ္ .. သမီး ဟိုဖက္လွည့္လိုက္ရင္ ပိုလွမယ္ ” ” ဟမ့္ ”တခါတေလ ဒင္းတို႔က ႐ိုက္တာႏွင့္တင္ အားမရပဲ ကြၽႏု္ပ္ဆီေျပးလာၿပီး” ျပက်ိ .. ေစာနားပုံ ဟင့္ .. လွလည္းလွဘူး ဖ်က္လိုက္အသစ္ထပ္႐ိုက္မယ္ ”” ဟဲ့ေကာင္မ .. ငါ့ပုံကလွတယ္နင့္ပုံပဲ မလွတာ .. မဖ်က္နဲ႔ ”” ဖ်က္ပစ္ ”မိမိကင္မရာသာ ပစ္ေပးလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။

တခ်ိဳ႕မ်ားက်ေတာ့လည္း ဓာတ္ပုံမ႐ိုက္ပဲကင္မရာအနီးနားတဝိုက္ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ႏွင့္ ေနေနတတ္ၾကသည္။ အမ်ားစုကေတာ့ ေယာက်္ားေလးမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး လူလစ္ပါက” အဲ့ကင္မရာက ဘာအမ်ိဳးအစားတုန္း ”” ဘယ္ေလာက္ေပးရတုန္း ”” ေရစိမ္ခံလား ”” အဂါၿဂႋဳလ္ကို ႐ိုက္လို႔ရလား ” စသျဖင့္လာေရာက္ေမးျမန္းၾကသည္။

မိန္းခေလးမ်ား စပ္စုတာက် ဓာတ္ပုံကိစၥႏွင့္ လားလားမွ မသက္ဆိုင္ပဲ ..” ဆရာ .. တခုေလာက္ေမးမလို႔ ”” အင္း .. ေမးေလ ”” သတို႔သားဘက္က ဘယ္ေလာက္နဲ႔ တင္ေတာင္းတာလည္း သိလား ”” ဟင္ ”” ဝတ္စုံကေရာ .. ကြကို ခ်ဳပ္တာလား ငွါးလာတာလား ”

” ဟာ .. ဘယ္သိမတုန္းဗ် .. သိခ်င္ သြားေမးပါလား ”” အို .. ေမးစရာလား သိကၡာက်တယ္ ”” ဟမ့္ ”ဆံပင္ဆြဲၿပီး ကင္မရာျဖင့္ ႐ိုက္ပစ္ခ်င္သည္။ကြၽႏ္ုပ္မဂၤလာမေဆာင္ခ်င္သည္မွာလည္း အဲဒါေတြေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ (သိပ္ေတာ့မဆိုင္)တကယ္တမ္းေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဓာတ္ပုံဆရာမ်ားသည္ မစားရအေညာ္ခံမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ခုတေလာ ပြက္ပြက္ထေနသည့္ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုႏွင့္ပက္သက္၍ဤစာအား ေရးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း …က်ေနာ္ ျပန္လာခဲ့ပါအုံးမယ္/crd